Universiteit, vakken & rugby

Hee allemaal,

Terwijl de introductie in Nijmegen net is afgelopen, ben ik al weer in mijn vijfde collegeweek. Het is een cliché, maar daarom niet minder waar: de tijd vliegt hier voorbij. De universiteit bevalt super goed. De campus is prachtig, midden in de stad met parkjes, grasvelden en veel bomen. Er zijn hier nog een aantal prachtige oude zandstenen gebouwen.

De rest van de gebouwen is veelal erg modern, in tegenstelling tot de deprimerende Thomas van Acquinostraat (waar het merendeel van mijn colleges in Nijmegen is), die je op een regenachtige dag het gevoel kan geven dat je door naoorlogs Sovjet Berlijn loopt.

De vakken die ik hier volg zijn (vertaald): fusies & overnames, financiële econometrie, introductie tot programmeren en vastrentende effecten. Behalve de eerste bevallen ze allemaal erg goed, al is het wel redelijk wat werk.

• Fusies & overnames is tot nu toe vrij taaie materie en meer bedrijfskundig dan economisch, dus die valt nog wat tegen. Het werkt ook niet echt mee dat onze Chinese docent amper te verstaan is.
• Financiële econometrie is, zoals verwacht, pittig. Ik mis hier eigenlijk de voorkennis voor, dus het is aardig aanpoten om bij te blijven. Maar het is ook wel eens leuk om echt uitgedaagd te worden voor een vak.
• Introductie tot programmeren is erg leuk. Het is vergelijkbaar met het leren van een nieuwe taal; in dit geval de computertaal. Door middel van een geschreven code kan je de computer opdracht geven een probleem op te lossen of een taak uit te voeren. En net als met het leren van een taal gaat dat gepaard met oefenen, oefenen, oefenen, maar als jouw code daadwerkelijk het probleem of de taak oplost is de voldoening groot.
• Vastrentende effecten (of fixed income securties) is een vak dat zich geheel focust op producten (effecten) die een vast ‘inkomen’ opleveren (in de vorm van rente). Dit betreft leningen, obligaties, hypotheken en dergelijken. Een nuttig vak, waar je ook nog wat praktische vaardigheden leert.

Ondanks dat alles hier duurder is, bevalt het leven me hier wel. Ik denk dat de Australische winter qua weer beter is dan de Nederlandse zomer, dus wat dat betreft mis ik niks. Het kan hier echter ook verschrikkelijk hard regenen en door al het hoogteverschil kunnen de straten dan in rivieren veranderen. Het regende een keer zo hard dat toen ik de straat overstak, ik letterlijk tot mijn enkels in het water stond. Gelukkig gebeurt dat maar sporadisch.

Alleen het stappen is hier minder. Na een aantal dodelijke vechtpartijen heeft de overheid ingegrepen en strengere regels ingevoerd gericht op de uitgaansgebieden. Zo kom je na 01:30 nergens meer binnen, ook niet als je al binnen was, en als je enigszins aangeschoten bent wordt je zonder pardon geweigerd. Dat laatste hebben we helaas al twee keer ondervonden haha. Bovendien moet je (vooral in het weekend) vaak entree betalen en zijn drankjes vergeleken met Nijmegen erg prijzig (zo’n vier tot zes euro).

Afgelopen zaterdag zijn Lasse, Milo en ik naar een kraker in het internationale rugby geweest: Australië vs. Nieuw-Zeeland. Helaas houden de twee aartsrivalen elkaar de laatste jaren niet echt meer in evenwicht: van de laatste dertien ontmoetingen won Australië er slechts één. Ook deze keer waren de Wallabies geen partij voor de All Blacks, die de gehele wedstrijd domineerden en met 42-8 hun grootste uitoverwinning op Australië ooit boekten.

Drie weken terug ben ik met mijn ganggenoten op een georganiseerde trip naar Port Stephens geweest. De eerste stop was bij een natuurgebied waar wilde kangoeroes leven, deze waren echter zeer tam en konden gevoerd en geaaid worden. Daarna gingen we door naar een strand waar we gingen sandboarden (soort snowboarden maar dan van een zandheuvel). Onze laatste stop was bij een baai waar we hebben geluncht met een Aussie barbecue (met kangoeroevlees!). Het is wel een raar idee om iets te eten wat je vlak daarvoor nog geaaid hebt haha. Het was zeker niet vies, maar biefstuk is toch lekkerder.

De planning voor de komende tijd is vrij rustig. Over twee weken beginnen mijn mid-semester tentamens. Verder is er nog een trip naar de Blue Mountains gepland en is het Sydney Running Festival, waar ik de 9km loop. Daarna zal ik weer een nieuwe update schrijven en zal ik ook wat foto’s van mijn kamer posten.

Groetjes,

David

13-24 juli "Kamergenoot, surfkamp en ziekenhuis"

Hee allemaal,

Woensdag 13 juli kon ik in m’n kamer, waar de eerste twee ganggenoten al gearriveerd waren. Ik deel hier een kamer samen met iemand anders en in mijn gang/appartement wonen verder nog zes andere jongens. Bij de kamer zit een douche en een toilet die je dus met z’n tweeën deelt, met de rest van je gang deel je een keuken en een woonkamer. Verder zit er in ons gebouw een kleine sportschool, een gameroom, een filmroom, zijn er pooltafels en iMacs die je kunt gebruiken, en zijn er twee studieruimtes. De faciliteiten hier zijn prima en alles is erg schoon. Dat was ons appartement in eerste instantie ook, maar het duurde niet lang voordat we het in een typische studentenwoning hadden omgetoverd. Aangekoekte kookplaat, overal bierflesjes en rode cups, en een gootsteen vol vaat.

M’n kamergenoot arriveerde diezelfde avond. Hij is Brits en komt uit Leicester, dus zijn deel van de kamer is behangen met de nodige kampioensvlaggen en posters. Tot nu toe valt het reuze mee om een kamer te delen. Het klikt goed met m’n kamergenoot en we hebben een vergelijkbaar ritme met betrekking tot bedtijd en opstaan. We hebben sowieso een leuke groep gasten op de gang. Naast mij en m’n kamergenoot zijn er nog twee jongens uit Londen, een Amerikaan, een Canadees, een Spanjaard en een Zweed. We trekken veel met elkaar op en delen veel dezelfde interesses. Zo hebben we al een pokeravond, een trivia avond, een vele filmavonden gehad. Daarnaast doen we veel sightseeing samen en gaan we met zijn allen uit.

Het is me opgevallen dat er bijzonder veel Nederlandse exchange students hier in Sydney zijn. Drie daarvan kende ik al van de Radboud Universiteit, Lasse en Milo volgen dezelfde opleiding als ik en Marlieke doet de Nederlandstalige versie van onze opleiding. Met Marlieke heb ik donderdag de toerist uitgehangen met een tripje naar het Opera House en de Harbour Bridge. Milo en Lasse kwamen die ochtend aan in Sydney, dus zijn we ’s avonds met z’n vieren uiteten geweest.

In mijn eerste volle weekend hier (15-17 juli) ging ik samen met Lasse en mijn Canadese ganggenoot op surfkamp. Het kamp was georganiseerd vanuit de universiteit en exclusief voor buitenlandse studenten, het was dus de perfecte gelegenheid om nieuwe mensen te leren kennen. We vertrokken vrijdagavond, kwamen rond 21:00 aan in het surfdorp en gingen na een korte bezichtiging van het strand richting onze zespersoons-strandhuisjes (oftewel een hok met drie stapelbedden) voor een goede nachtrust, want de wekker zou vroeg gaan de volgende dag.

De baai waar we zaten was perfect voor beginnende surfers, met golven die niet te hoog waren, maar nog wel genoeg snelheid hadden nadat ze braken (als beginnende surfer surf je op het schuimende gedeelte van de golf, dus nadat de golf gebroken is). Bovendien was de temperatuur van het water heerlijk, doordat de baai erg lang ondiep bleef. Ik kan je zeggen dat als je om zeven uur ’s ochtends buiten aan de ontbijttafel zit met het vooruitzicht zo je natte wetsuit aan te moeten trekken, de moed je wel even in de schoenen zinkt, maar als je eenmaal in het water bent is het genieten.

De maandag na het surfkamp begon de introductie van de universiteit, wat niet veel voorstelde. Wat sprekers, een Aboriginal dans en verder nog wat administratieve informatie. Het academisch jaar is hier al halverwege, dus de exchange students zijn de enige nieuwe studenten. Donderdag was er nog wel een ‘Welcome to Sydney Party’, maar daar zijn we niet lang geweest.

Zoals ik in mijn vorige blog ook al zei is het weer hier de eerste twee weken heerlijk geweest, dus die vrijdag zijn we lekker naar het strand gegaan. Zondag zou ik pannenkoeken bakken voor de gang. Echter heeft er zich tijdens de voorbereidingen een ongelukje voorgedaan. Voor het schillen van de appels gebruikte ik namelijk een te groot en een te scherp mes. Ik schoot uit met als gevolg een 1,5 cm diepe snee in m’n duim (je kon het bot zien). In het ziekenhuis zijn er vijf hechtingen in gezet, gelukkig was er geen spier- of zenuwschade. Alles functioneert nog zoals het zou moeten.

Dit was anderhalve week geleden. In m’n volgende post zal ik zorgen dat mijn blog up-to-date is. Ik zit nu al in de tweede week van mijn colleges, dus het studeren is nu echt begonnen, hierover volgende keer meer.

Groetjes,

David

9-12 juli "De eerste dagen"

Hee allemaal,

Nu ik al meer dan twee weken in Australië ben, werd het wel eens tijd voor mijn eerste weblog. Ik zal zeker niet zoveel gaan bloggen als ik destijds deed toen ik in de VS was. Ik verwacht ook zeker niet zoveel lezers als ik toen had, het is deze keer natuurlijk ook wat minder bijzonder. Desalniettemin vind ik het wel leuk om het thuisfront en geïnteresseerden op de hoogte te houden van mijn avonturen hier Down Under. Daarnaast is het ook voor mezelf leuk om later terug te lezen, al moet ik eerlijk bekennen dat ik me er echt toe moest dwingen om deze eerste post te schrijven. Alle begin is moeilijk zullen we maar zeggen haha. Voor degene die geïnteresseerd zijn, hier (davidintheusa.reismee.nl) kun je de verhalen van mijn tijd in de VS teruglezen. ;-)

De reis van Amsterdam naar Sydney verliep vrij voorspoedig. Eerst een korte vlucht naar Londen, waar ik moest overstappen op mijn vlucht naar Singapore. Ik had de dag ervoor al ingecheckt en mijn stoel gekozen, waardoor ik helemaal vooraan in de Economy cabine zat. Hier kon ik mijn benen geheel strekken, wat de 14 uur durende vlucht een stuk comfortabeler maakte. Het vliegveld van Singapore is echt super, zeker een aanrader voor een overstap. Veel eettentjes met lokaal eten, gratis voetmassagestoelen langs de looppaden, een gratis bioscoop en ze bieden zelfs een gratis twee uur durende stadstour aan. Daarnaast is er een soort VIP lounge waar je voor zo’n 10 euro kan douchen. En ik kan je vertellen dat na 14 uur vliegen zo’n douche heerlijk is.

Na zes uur op het vliegveld van Singapore gespendeerd te hebben vloog ik door naar Sydney. Deze vlucht was nog zo’n 7 uur. Op beide vluchten heb ik trouwens nog redelijk wat uurtjes slaap kunnen pakken, dus toen ik 09:00 uur lokale tijd aankwam in Sydney was ik helemaal niet zo moe.

Ik kwam 9 juli aan, terwijl ik pas de 13^de in mijn kamer kon. Gelukkig heb ik veel familie in en rond Sydney wonen waar ik terecht kon. De broer van mijn opa is een hele lange tijd geleden geëmigreerd naar Australië en het contact met die kant van de familie is altijd gebleven. Ik werd op het vliegveld opgewacht door mijn neef Josh. Hij, zijn vrouw Amy en hun enorm schattige baby wonen in een buitenwijk van Sydney, waar ik de eerste nacht zou blijven. Hij heeft me gelijk geholpen met het aanschaffen van een Australische sim- en Ov-kaart. Aangezien ik nog geen last had van vermoeidheid zijn we diezelfde avond nog naar een rugby wedstrijd geweest. Een sport die ik thuis nooit zou kijken, maar nu ik hier ben graag wilde leren begrijpen. Het kwam goed van pas dat Josh professioneel gerugbyd heeft en mij dus alle spelregels haarfijn uit kon leggen. Het spelletje wordt een stuk leuker om naar te kijken als je de regels begrijpt.

De volgende dag ben ik met de trein naar familie (Rory en Linda) ten noorden van Sydney gegaan. Het openbaar vervoer is hier heel schappelijk. Je kunt doordeweeks en op zaterdag de hele dag voor zo’n 10 euro gebruik maken van het ov en op zondag betaal je voor de hele dag maar slechts 1 euro 80!! Het uitzicht vanuit de trein was prachtig. Er is hier nog zo veel begroeiing dat je je soms in een regenwoud waant.

Maandag kreeg ik van m’n oom Rory mijn eerste surf les. Het lukte me al vrij snel om op te staan. Ik moet zeggen dat ik het makkelijker vond dan van te voren gedacht. Zolang je maar genoeg snelheid hebt is het vrij makkelijk om op te staan. Je hebt namelijk redelijk veel stabiliteit op zo’n surfboard.

Dinsdag ben ik terug gegaan naar Josh en Amy, aangezien ik woensdag in mijn kamer kon en het handiger was als ik dan al in Sydney was. Het was ontzettend leuk om mijn eerste bezoekjes te brengen aan de Australische familie. Ze zijn zo gastvrij en geïnteresseerd. Ik kijk er erg naar uit om ook de rest van de familie weer te zien!

Aangezien ik deze eerste post zo lang heb uitgesteld, is er al teveel om in één keer te vertellen. Ik zal proberen zo snel mogelijk up-to-date te geraken. Het weer is hier trouwens erg goed als je bedenkt dat dit hun winter is. De eerste dagen was het redelijk fris, maar sindsdien is het vrijwel altijd zonnig en soms gewoon korte-broeken-weer.

Jullie horen snel weer van me!

Groetjes,

David